Is it Enough?
Καμιά φορά αυτό μου αρκεί…
Τα χειρόγραφα των τελευταίων ημερών είχαν γεμίσει το τραπέζι μου και με εμπόδιζαν να γράψω. Τα μάζεψα και τα έβαλα στο σεντούκι μαζί με τα υπόλοιπα. Δεν έκανα καν προσπάθεια να τα ξαναδιαβάσω. Κάθε τι που γράφω έχει ένα συγκεκριμένο χρόνο που τριγυρνά στο μυαλό μου. Στην αρχή η ιδέα, μετά η ιδέα στο χαρτί κι από εκεί όπου την οδηγήσει η γραφή, ύστερα οι διορθώσεις και οι τροποποιήσεις. Μετά -και αυτό είναι μάλλον το αγαπημένο μου σημείο- όταν κλείνω τα μάτια να κοιμηθώ το κείμενο ξαναζωντανεύει στο μυαλό μου και μου προσφέρει μια εσωτερική χαρά, μια ανάταση, μια σχετική ικανοποίηση. Εν συνεχεία σχεδόν αυτόματα το μυαλό μου οδηγείται από τον κόσμο των γραπτών στον κόσμο των ονείρων, μέχρι που οι δυο κόσμοι μπερδεύονται σφιχτά και δεν ξέρω πια αν ονειρεύομαι ότι γράφω ή αν γράφω ότι ονειρεύομαι.
Την επόμενη ημέρα η επίδραση του…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 247 επιπλέον λέξεις
UNGRATEFUL ASSASSIN*** 